رژیم های کتوز گاهی اوقات رژیم های کتوژنیک یا رژیم های بسیار کم کربوهیدرات نامیده می شوند. کتوز یک پدیده بیوشیمیایی است که در هنگام گرسنگی یا محدودیت شدید کربوهیدرات رخ می دهد، اما قرار نیست این کلمه با کتواسیدوز اشتباه گرفته شود، اتفاقی که برای دیابتی ها زمانی که قند خون آنها از کنترل خارج می شود، اتفاق می افتد.
کتواسیدوز خطرناک است، اما فقط برای بیماران دیابتی اتفاق می افتد. کتوز یک پدیده طبیعی است که به هیچ وجه خطرناک نیست و فواید معجزه آسایی برای سلامتی دارد. برخی از مردم دوست دارند فکر کنند که کتوزیس به نوعی مضر است، اما آنها این دو اصطلاح را با هم اشتباه می گیرند.
رژیمهای کتوزیس در گذشته برای کنترل حملات صرع در کودکانی که به هیچ نوع دارویی پاسخ ندادهاند، استفاده شده است. این رژیم ها در اوایل قرن بیستم برای این منظور مورد استفاده قرار می گرفتند. علاقه به این برنامه غذایی برای بیماری هایی مانند سرطان مغز، چاقی، دیابت و بسیاری از موارد دیگر دوباره ایجاد شده است.
رژیم های کتوز و چاقی
رژیم های کم کربوهیدرات و کتوژنیک در رابطه با چاقی مطالعه شده و به خوبی مستند شده است و شرکت کنندگان معمولاً متوجه اثر سرکوب کننده اشتها می شوند. وقتی محققان رژیمهای کمچرب و کم کربوهیدرات را مقایسه میکنند، برای دستیابی به نتایج قابل مقایسه، باید کالریها را در گروه کمچرب به طور فعال محدود کنند.
رژیمهای کم کربوهیدرات اغلب سرشار از چربیهای اشباع شده هستند، اما همچنان میتوانند نشانگرهای زیستی مانند کلسترول HDL، مقاومت به انسولین، سطوح تری گلیسیرید را بهبود بخشند و تأثیر مثبتی بر الگوهای کلسترول LDL داشته باشند و در عوض آنها را به نوع بزرگ و کرکی (خوب) تغییر دهند. از نوع کوچک و متراکم (بد).
اغلب ادعاهایی درباره محدودکننده بودن رژیمهای کتوژنیک وجود دارد، اما در بسیاری از مطالعات، افرادی که از این رژیمها پیروی میکنند شانس بیشتری برای تکمیل مطالعات نسبت به گروههای مقایسه دارند (معمولاً رژیمهای کمچربی/پر کربوهیدرات).
رژیم های غذایی کتوز و صرع
اکثر مطالعات تحقیقاتی در مورد فواید رژیمهای کتوزیس برای تشنجهای صرع در کودکان بهبود زیادی را نشان میدهند، که به ویژه قابل توجه است زیرا این کودکان معمولاً به درمان دارویی قبلی پاسخ نمیدادند. در یک مطالعه، 38٪ از بچه هایی که رژیم کتوزیس داشتند، بیش از 50٪ کاهش در دفعات تشنج داشتند، در حالی که 7٪ کاهش بیشتر از 90٪ داشتند. یک رژیم غذایی اصلاح شده اتکینز، اساساً یک فاز القایی اتکینز طولانی، نتایج مشابهی را نشان داد.
نتیجه
بسیاری از بیماریهای دیگر وجود دارند که ممکن است به طور گسترده از رژیمهای کتوزیس سود ببرند، و عجیب است که این نوع رژیمها اغلب برای اهداف درمانی استفاده نمیشوند. عوارض جانبی داروها، که اغلب چندان مؤثر نیستند، مطمئناً بسیار بدتر از عوارض جانبی خفیف و تفاوت های جزئی پیروی از یک رژیم غذایی محدود هستند.